Opis rasy

Bichony to jedna z nielicznych psich grup, której korzenie sięgają odległych czasów. Istnieje kilka hipotez dotyczących pochodzenia tych piesków. Przywędrowały prawdopodobnie z rejonu basenu Morza Śródziemnego.

Historia rasy

Do rodziny Bichonów należy sześć ras maleńkich piesków ozdobnych: bichon frise, bichon bolończyk, bichon maltańczyk, bichon hawańczyk, coton de tulear oraz bichon petit chien-lion (lwi piesek). Podział rodziny Bichonów na różne rasy dokonano we Francji, stosunkowo późno, zatem pewne cechy wyglądu oraz charakteru są zbliżone. Ich włos może być gładki, falisty lub kędzierzawy, najczęściej białego koloru.

Pewne historyczne wzmianki o bichonie można już znaleźć w pismach Arystotelesa (322 p.n.e). Jest to dowód na to, że w odległej przeszłości egzystował „mały piesek z kędzierzawą sierścią, która często była biała”. Dalsze ślady bytowania bichonka kierują nas do Egiptu, gdzie losy związały go z Królową Nilu, Kleopatra. Świadczą o tym rysunki piesków zadziwiająco podobnych do współczesnych bichonków. Kolejne wzmianki znajdujemy w średniowieczu. W XVI wieku te pieski staly się maskotkami na dworach szlacheckich i królewskich oraz ulubionymi pupilami dam z wyższych sfer. Nastała wręcz moda na noszenie bichona wszędzie ze sobą. Z pewnością spełniał on rolę towarzyską, komedianta i …termofora. Ponieważ był wciąż przy zanych osobistościach, udało mu się pozostać tym samym uwiecznionym na portretach, a nawet gobelinach (Albrecht Durer „Dama i jednorożec”). Z początkiem rewolucji francuskiej nastał upadek rasy. Z królewskiego łoża trafił na bruk. Jako symbol nienawidzonej burżuazji, bichonek nieomal został nieomal wytępiony. Jednak dzielny psiak zdołał sam zadbać o przetrwanie. Dzięki swemu urokowi i żywotności szybko zyskał nowe oblicze aktora w cyrku i licznych przedstawieniach. W tych czasach nie był on już wypielęgnowany, wystrzyżony jednak jego urok, figlarne oczy, niezwykle ujmujący charakter pozwoliły im zyskać nowych zwolenników tej pięknej kochany rasy.

[gallery_ids=”115″]

Dowód osobisty

[gallery_ids=”118″]
Grupa IX FCI (psy ozdobne i do towarzystwa) sekcja 1 (bichony i rasy pokrewne).
Wrażenie ogólne: radosny i figlarny piesek i o żwawym chodzie, długiej korkociągowatej skręconej sierści. Pies bardzo przyjazny i otwarty. Bardzo inteligenty. Dobrze czuje się w towarzystwie dzieci. Jest dynamiczny, ciekawski i pełen uroku. Nauka sprawia mu przyjemność. Bichon frise to typowy pies ozdobny przy czym nie jest w swojej piękności zarozumiały.

Wzrost: do 28 cm ( mało jest do 25 cm ).
Głowa: raczej płaska, sprawiająca wrażenie okrągłej za sprawą okrywy włosowej, noszona dumnie wysoko. Stop słabo zaznaczony.
Nos: zaokrąglony czarny i lśniący.
Uszy: zwisające, obficie okryte delikatną, skręconą, długą sierścią ustawione nieco do przodu, gdy pies nasłuchuje. Płat ucha nie może sięgać nosa, lecz do połowy długości kufy.
Oczy: okrągłe z ciemną obwódką, wesołe, niezbyt duże nie ukazujące białkówek. Oczodół nie może być płytki.
Tułów: lędźwie szerokie, dobrze umięśnione, lekko wysklepione, zad lekko zaokrąglony. Klatka piersiowa dobrze rozwinięta, głęboka.
Ogon: sadzony poniżej linii grzbietu, noszony w linii kręgosłupa, wysoko, wdzięcznie zagięty. Nie może być zakręcony ani cięty, nie może dotykać grzbietu
Szata: delikatna, jedwabista. Bardzo luźne, korkociągowate loki długość 5-10cm. Nie może leżeć płasko ani też być sznurowata.
Pazury: preferowane czarne (bardzo rzadko spotykane) mogą być pojedynczo czarne.

[gallery_ids=”119″\ fullwidth=”on” posts_number=”1″]